's Ochtends als we bij het therapiecentrum aankomen gaan we altijd buiten zitten op de bankjes. We worden dan opgehaald door de therapeut. Vandaag was er iemand extra bij; een Japanse psychologe van de universiteit van Shanghai. Zij is aan het afstuderen op een Japans project waarbij dolfijnen worden ingezet voor therapie en zij wilde graag meekijken hoe de therapie in Curaçao verloopt. Leuk zo'n belangstelling uit een andere kant van de wereld en misschien de volgende therapiereis naar Japan?
Terwijl Stijn therapie krijgt volgen Sonja en Lisa een workshop over dolfijnen. Deze wordt gegeven door Anouk, een van de dolfijntrainsters. Ze kan er heel veel en met passie over vertellen. Wist je bijvoorbeeld dat dolfijnen door je heen kunnen kijken zoals bij een echografie? Dat de voorouders van de dolfijn wolven zijn? En dat ze acht kilo vis per dag eten?
Er wordt bijzonder goed voor de therapiedolfijnen gezorgd. De vis die ze te eten krijgen is van uitstekende kwaliteit en wordt vanuit Canada ingevlogen. Vóór het voeren wordt de vis nog een keer gecontroleerd om er voor te zorgen dat er geen rotte vis bij zit. Dagelijks komt er een dierenarts kijken of de dolfijnen nog allemaal gezond zijn. Maandelijks wordt er bloed geprikt om te laten controleren. Om bloed prikken mogelijk te maken wordt de dolfijnen geleerd de staart op de schoot van een dolfijntrainster te leggen. En om de dieren te wegen wordt ze geleerd om op de weegschaal te gaan liggen. Handig hè?
Bij het CDTC hebben ze een aantal dolfijnen. Een vijftal wordt ingezet voor therapie, de andere zijn nog in opleiding. De therapiedolfijnen zijn Bonnie (28), Nubia (7), Chabelita (11), Kanoa (7) en Sami (5).
En de therapie van Stijn? Die ging weer prima (zie ook de andere post van vandaag). In de evaluatie met Mirte is teruggekeken naar de afgelopen dagen. We zijn tevreden en zij ook. De rest van de dag veel in het water gelegen voor de deur van ons vakantiehuis. Eerst Stijn en Lisa alleen daarna Hans en Sonja erbij. We maken kennis met een Belgisch Limburgs stel dat op huwelijksreis is. En daarna mogen we weer gaan eten bij Cabana. Ach, het is geen straf om hier te mogen zijn....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten